Gister zijn we richting Milford Sound gereden en hoe dichterbij we kwamen, hoe natter het werd… In Tongariro hadden we de tip gekregen om zo dicht mogelijk bij Milford Sound te overnachten, zodat je de eerste boot kunt nemen, voor de grote bulk toeristen… We hadden een camping geregeld op 10 minuten ervandaan, maar daar aangekomen, bleek dat er geen ruimte was voor mijn tentje. Gelukkig hadden ze hier wel cabins, soort van kleine barakken met een bed en kastje. Hè wat vervelend nou dat ik daarin moet… Het is een welkome afwisseling om weer eens in een echt bed te liggen, een heerlijk zacht bed! Ik moet zeggen dat de meeste campings gras hebben en dan is het wel te doen zonder matje, het zijn de campings met grind die iets minder comfortabel zijn… Nou ik heb heerlijk geslapen vannacht, niet alleen vanwege een zacht bed, maar ook door wat meer ruimte om me heen!
Vandaag dus de Milford Sound, dit staat in elk boekje over Nieuw Zeeland, waar elke toerist het over heeft en wat je absoluut niet kunt overslaan als je in Nieuw Zeeland bent! We hadden de boot van 10:30 uur en waren lekker op tijd aanwezig. Ik heb vandaag ook maar mijn thermische broek aangetrokken en mijn regenjas ergens uit mijn tas gevist. Ik had ook voor de zekerheid een muts meegenomen en een sjaal omgedaan, het leek wel of ik op wintersport ging… Gelukkig maar, want het was echt bibberen op die boot! Er stond een behoorlijk windje en de regen maakte het er niet beter op. De kapitein begon zijn welkoms-praatje en zei al meteen dat het weer redelijk goed was, het kon dus veel erger, verder een hele geografische onderbouwing, waar ik niet echt heel erg van onder de indruk was, ik vraag mij af wie hier vrijwillig zou willen wonen, je moet dan wel heel erg van regen houden… Verder kregen we erg veel uitleg over alles wat er te zien was, de verschillende watervallen, eentje was 2x zo hoog als de Niagara Falls en de kleinere verdwijnen zo gauw het stopt met regenen. We kwamen langs een rots waar een aantal zeeleeuwen lagen te chillen, en een waterval waar ze zo dichtbij kwamen, dat de boeg goed schoongespoeld werd. Even verderop kwamen uit bij de Tasman zee en de kapitein (een echte lolbroek) vertelde, ‘als je zo ver mogelijk doorgaat naar het westen kom je uit bij Argentinië, ga je noordwest, kom je uit bij een land dat bekend staat om zijn buideldieren en het gebrek aan rugby prijzen!’ hahaha, ik hoop maar dat er niet veel Ozzies op die boot zaten!! Flink veel deining trouwens daar bij open zee, gelukkig was ik niet zeeziek, moest wel telkens mijn balans weer vinden… Op de ’terugweg’ langs de andere kant van de Sound, was het gelukkig gestopt met regenen, da’s toch wel zo prettig! We kwamen weer langs een rots met zeeleeuwen en dit keer zagen we ook dolfijnen! De waterval die we eerst van een afstandje zagen en toen erg klein leek (degene die 2x zo hoog was als de Niagara Falls) was erg indrukwekkend van dichtbij en staat hier ook bekend als de ‘boat-wash-fall’, de kapitein liet ons ook zien waarom… Gelukkig waarschuwde hij ons wel van de voren, dus iedereen was op tijd van het voordek af! Doordat het gestopt was met regenen, hadden we nu ook een mooi zicht op Mitre Peak, een berg die zijn naam dankt aan zijn vorm als een mijter. Heel wat foto’s later en redelijk verkleumd, kwamen we weer bij de haven en gingen we van boord, we hebben ons eerst opgewarmd aan een kopje thee en een goede lunch en daarna zijn we weer op weg gegaan naar onze volgende bestemming, Invercargill. En spontaan begon de zon weer te schijnen!
