Afgelopen woensdag was mijn laatste dag hier bij Speight’s dus de kerstborrel gister was ook gelijk mijn afscheid. Er was een ‘open bar’ en we mochten drinken wat we wilden. De meeste collega’s waren al om acht uur aanwezig, gezellig kletsen en drinken, we moesten natuurlijk wachten tot alle klanten weg waren en de mensen die moesten werken ook klaar waren.
Ik was wel een beetje zenuwachtig, want er werd al een week gesproken over de ‘court session’. Voor de mensen die niet weten wat dat is, in een court session moet je ‘betalen’ (drinken) voor alle fouten die je in dat jaar hebt gemaakt en ik heb zo mijn blonde momenten, dus ik verwachtte dat ik heel wat naar binnen moest werken… Ik had al een glaasje bubbels op en in court session gingen we aan het bier. We zaten met z’n allen aan een lange tafel en Arran was de rechter, en moest aangesproken met Mr. Pene. Phil stond aan de andere kant als soort ‘hulpje’ en ze zaten beiden goed in hun rol! We moesten gelijk al een glaasje leegdrinken om de beurt en een ‘statement’ maken in vier woorden dus ik zei I Love New Zealand! Daarna moest 1 iemand een verslag geven van het jaar uit de keuken en moest al het keukenpersoneel er eentje drinken, verslag van front of house (serveerster & bar-personeel) en wij dronken er ook één. Er werden mensen ‘genomineerd’ om er eentje te drinken omdat ze vaak hulp vroegen, omdat ze te er lang over deden om glazen op te halen of omdat ze te veel decolleté hadden, haha. Corey had z’n pet nog op en moest er ook eentje drinken, Jenna was onze ‘defence-lawyer’ en moest de aantijgingen verdedigen. Het was echt hilarisch! Gelukkig waren het niet pints (800 ml), maar ’taster-glasses’ (150 ml) die we moesten leegdrinken… Ik werd trouwens door iedereen aangesproken met ‘Ingeborg from the Netherlands’ ipv Inge. Er werden ook mensen zonder pardon uit de ‘court room’ gezet als ze praatten tijdens de sessie, of zoiets, echt grappig! Ik moest er eentje drinken omdat ik iemand anders uitlachte dier er eentje moest drinken, hahaha. En zo vlak voor het einde van de ‘court session’ kwam één iemand met mijn gevreesde fout. Iemand had een keer een zelf gemaakte taart meegenomen en die had ik in de keuken laten vallen… Echt een superstomme fout waar ik mij nog steeds voor schaam, maar iedereen zat er op te wachten en barste in juichen uit toen het naar voren kwam. Ik moest hier twee glazen voor leegdrinken en werd aangemoedigd door iedereen!! hahahaha, geweldig!!!!
Daarna was het open bar en het feest kon beginnen! Vorige keer mochten we alleen huiswijn en Speight’s drinken, maar vandaag gingen alle remmen los en mochten we alles hebben wat we wilden! Ik besloot om maar verder te gaan op het bier… dus ging aan de Summit. Best aardig dat bier! Phil en Arran stonden voor de verandering achter de bar, dus we hebben het ze niet makkelijk gemaakt! Haha, maar zij waren af en toe ook best irritant, Jenna moest haar ID laten zien… Gelukkig had ik mijn camera bij me en ik heb hier en daar wat foto’s gemaakt… we gingen was pas om 5 uur ’s morgens weg. Best party evah!
De kater viel erg mee vandaag, alleen wat lichte hoofdpijn, maar dat kan ook komen door te weinig slaap… Om half twee werd ik door Jenna opgehaald om naar Waihi Beach te gaan (road trip!!) om daar met haar familie kerst te vieren! De rit duurde ongeveer anderhalf uur, dus dat was te overzien. Onderweg kwamen we door een klein stadje met een Nederlandse winkel! Ik heb o.a. vlokken, pepermunt en stroopwafels ingeslagen! We kwamen ook door het plaatsje Paeroa, hier werd begin 1900 de frisdrank ‘Lemon & Paeroa’ oftewel L&P uitgevonden, smaakt een beetje als Sprite, maar net even anders. Wereldberoemd in Nieuw Zeeland, er staat hier dan ook een levensgrote L&P fles langs de weg… Foto!! Bij Jenna’s familie hebben we wat geholpen met het ophangen van kunst aan de muur, het huis was pas 2 weken ‘af’ en er moest nog het één en ander gebeuren. Erg mooi huis trouwens, met een prachtig uitzicht op de zee!
Dat was nog eens een feestje. Zulke personeelsfeestjes heb ik nooit meegemaakt. Die waren wel erg saai vergeleken met deze.
Dit doen ze dus elk jaar? Grappig om dan het een en ander weer eens op te rakelen. Dat verhaal van die taart kende ik nog niet. Maar de anderen waren het zeker niet vergeten als ik het zo lees.
Wat een foto’s, de stemming zit er goed in zo te zien en wat een leuke afsluiting van je Speight’s carrière. Zo neem je mooie herinneringen mee naar Australie. Al zal dat met enige weemoed gepaard gaan.
Geniet nog van je resterende dagen in Hamilton.
We denken aan je.
Big hug van Old en moeders.