Een Nieuw Avontuur

Oké, iedereen heeft denk ik wel in de gaten dat ik erg blij ben om in Nieuw Zeeland te zijn… Ik heb ook erg mijn best gedaan om dat zo te houden; ik heb 2x mijn ticket veranderd, maar uiteindelijk loopt je visum af en kun je er niks meer aan doen. De banen liggen hier ook niet voor het oprapen, dus ik zal een oogje op de banenmarkt vanuit Australië moeten houden.

En dan is dat moment opeens hier… Afscheid nemen van iedereen, van Hamilton en Nieuw Zeeland. Het voelt alsof ik voor de tweede keer thuis achterlaat. Van de meeste mensen had ik tijdens de kerstborrel al afscheid genomen, maar met anderen heb ik in de vakantie nog wat rondgehangen. Gisteren heb ik met Wendy nog geluncht en zij heeft mij bij de bus afgezet, er vloeiden wat traantjes bij het afscheid en daarna ook nog een paar toen ik onderweg nog wat vrienden sms-te… Ik had de laatste bus van die ging (de eerste in de ochtend gaat niet vroeg genoeg) en kwam aan om ongeveer 10 uur, maar mijn vliegtuig gaat pas 9 uur ’s morgens. Gelukkig had ik nog zo’n ‘bookazine’ (een boek met het uiterlijk van een magazine) dus ik heb die helemaal kunnen lezen. Daarna heb ik ingecheckt en zag ik tot mijn verbazing op mijn boarding-pass dat ik op stoel 1B zat, leek me verkeerd, eerste rij, dat is meestal in de duurdere sectie… Maar dit bleek een airbus te zijn, zonder first class. Ik blij, lekker veel beenruimte! Ze hadden niet veel keus in films, maar dat geeft niet, want Puss In Boots had ik nog niet gezien. Halverwege vielen mijn oogjes echter dicht dus heb ik even wat gedoezeld. We kregen een ontbijtje, iets met ei, een worstje en een stukje tomaat met als toetje iets fruitigs. Op zich wel te doen, je weet hoe dat vliegtuigvoedsel meestal is…

Na iets meer dan 3 uur vliegen kwamen we plaatselijke tijd om 10 uur aan. Ik hoefde gelukkig niet lang te wachten bij de douane en ook de rest ging vrij snel. Ik nam de trein naar het centraal station en de bus naar het hostel. Ik zal er niet om liegen, ik zag er erg tegenop om weer met al die spullen te sjouwen en in hostel na hostel te verblijven. Misschien is mijn gevoel voor avontuur weg, misschien ben ik wel klaar met reizen. Niet dat ik Australië niet wil zien, graag zelfs, maar al dat gedoe eromheen… Ik ben eigenlijk klaar om te settelen, huisje boompje beestje, deze reis heeft wel lang genoeg geduurd. Misschien denk ik er volgende week wel anders over, maar nu voel ik het zo.

Ik heb mijn spullen in het hostel een beetje uitgezocht en ben de hort op gegaan. Het hostel ligt op ongeveer 30 minuten lopen van Darling Harbour en het centrum, dus dat is goed te doen. zelfs voor een zombie met een slaaptekort… Het weer is heerlijk, half bewolkt met een temperatuur van 25 graden (denk ik). Ik ben als eerste naar zo’n Apple Store gegaan, daarna wat rondgelopen bij de haven en de botanische tuin en vervolgens heb ik een pizza gehaald bij de pizzahut. Niet duur $5 = E4. Daarna ben ik terug gelopen naar het hostel, daar was ik om ongeveer 18.30. Ik had geeneens de puf meer om me om te kleden en ben meteen als een blok in slaap gevallen. Ik had geen zin om mijn grote camera mee te slepen vandaag, dus ik heb maar een paar foto’s gemaakt met mijn kleine camera.