Nare Dingen

Vandaag wederom een vergadering op het werk, die begint meestal om half 3. maar vandaag was nog niet iedereen aanwezig, dus we lazen de krant en kletsten wat over het weer en wanneer we weer eens uit zouden gaan. Er was één tafeltje bezet in de bar, en opeens roept die vent aan die tafel, ‘O f•ck…’ en rent zo de kroeg uit… We hadden vrij snel in de gaten dat er een ongeluk gebeurd was op de hoek van de straat en rende er met z’n allen achteraan…

Eenmaal buiten, lag er een man in een felgeel, fluoriserend hesje midden op de weg en zijn motor een stukje verderop. De man die het zag gebeuren riep iets van ‘sir, are you allright??’ maar de man midden op de weg bewoog zich niet en zei ook niks terug. Vanuit het niets waren er meerdere mensen ter plaatse en ik denk dat de helft het alarmnummer probeerde te bellen. Ik knielde ook neer bij die man en gelukkig maakte hij een kreunend geluid, hij was niet dood… Arran belde het alarmnummer en hield de diensten op de hoogte, ‘ja hij ademt en ja hij praat…’ Naast mij hield een andere vrouw zijn hoofd stabiel en Phil kwam er ook bij en stelde de man gerust, iemand zei iets van, zorg ervoor dat hij niet omrolt, dus ik probeerde hem tegen te houden. Mijn twee andere collega’s regelden het verkeer en nog iemand anders raapte de motor op en ‘parkeerde’ ‘m naast de weg. Het ging allemaal razendsnel, dus ik had niet echt de tijd om ergens over na te denken, misschien maar goed ook… In de verte hoorden we de ambulance aankomen en de man was intussen goed bij en probeerde te gaan zitten, maar iedereen hield hem tegen en stelde hem gerust. Hij had wat moeite met ademhalen en wilde zijn helm af doen, maar dat vond niemand een goed idee, dus we hebben alleen het riempje los gemaakt. Er droop wat bloed uit zijn broekspijp, maar gelukkig had ik geen tijd om daar over na te denken… Inmiddels had hij Phil gevraagd zijn vrouw te bellen en volgens mij had hij wel gevoel voor humor want op een gegeven moment zei hij iets van ‘Oh, bugger…’ hahaha.

De ambulance was ter plaatse twee aardige dokters (vrouwen natuurlijk) namen de boel over. De vrouw die zijn hoofd stabiel hield informeerde de dokters over het bloed, als zei het niet deed, had ik er wat over gezegd. Eén van de twee dokters stelde de man wat vragen, het slachtoffer heet Mark, zit bij de politie en had vooral pijn aan zijn rechter onderbeen. Voorzichtig mocht zijn helm af en de tweede dokter ontfermde zich over zijn been. Ze knipte zijn broek open en het been was niet recht maar gebogen en er was meer bloed dan ik dacht… Tijd voor mij om afstand te nemen en absoluut niet naar dat been te kijken… Ik ben wel eens onderuit gegaan om minder! Ik ben weer naar binnen gegaan en heb een glaasje water gedronken, want mijn oren begonnen al te suizen. Ben ook maar even gaan liggen… Na een kwartiertje even de situatie buiten weer bekeken, maar besloten om toch maar binnen te blijven. Ook maar een knoflookbrood besteld om even bij te komen…

Uiteindelijk begon de vergadering een uurtje later dan gepland, maar jeetje, dat maak je ook niet elke dag mee… gelukkig maar!

’s Avonds deden we met een aantal een drankje voor Chelsie’s 21e verjaardag. Gezellig, eerst wat wezen drinken bij Jenna thuis, daarna met z’n allen de stad ingegaan, maar was toch anders dan normaal… Je 21e verjaardag is hier in Nieuw Zeeland de belangrijkste die er is, dus dat moet goed gevierd worden! Met veel alcohol…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Sidebar

Blog

Archief